Zaterdag 9 december namen we samen met haar familie en vrienden afscheid van Min.
Ik tracht hier een verslagje over te maken voor iedereen die er niet kon bij zijn.
Het was zo een mooi, hartverwarmend afscheid!
Natalie, haar dochter heeft er de laatste weken, wanneer het voor Min zelf moeilijker werd, over gewaakt dat alles verliep zoals zij het zelf wilde. Het is ook dankzij haar dat we zo hartverwarmend van haar hebben kunnen afscheid nemen.
Na de ceremonie was er één zinnetje dat steeds terugkwam: ik heb het gevoel dat ik Min nu pas ken...
Haar leven werd samengevat in aangrijpende brieven die Natalie voorlas en een fotoreportage.
De mensen van het VLOS (vluchtelingenwerk) waar Min vrijwilligerswerk namen via een tekst afscheid. Als Tribalightgroep waren we met 13 vrienden aanwezig. Jol heeft voor ons een tekstje voorgelezen en ... wat deed ze dat goed!
Judith had een schoooon bloemstuk gemaakt (het is voor dat bloemstuk dat er bijdragen in het blauwe potje verzameld zijn)
Isabelle heeft een heel mooie kaart geschilderd. Ik heb er al onze namen opgeschreven. Een kaartje vol :)
Na de mooie rakende ceremonie werd er in Min haar naam een heerlijk glaasje frisse rosé aangeboden. Dat was immers haar lievelingsdrankje en bleven we nog even napraten.
Min bracht voor haar afscheid mensen bij mekaar en de sfeer was niet echt droevig (zij gaat immers weer naar HUIS en dan door, verder, voort en voort...) maar warm emotioneel!
Ons tekstje :
samen rond de tafel bij Kristien soep eten na de yoga , ons 'clubke' van Tribalight
brandnetels uit mijn hof voor de lentekuur nu je zelf geen tuin meer had
een berichtje op mijn telefoon als mijn lijf wat kwakkel was
die dikke en warme knuffel
of die kwinkslag die je ogen deed oplichten
nee, geen grote woorden of luid gedruis voor jou
- god wat zullen we dat missen -
maar elke yogales zullen we de kast met matjes dichtdoen als ze weer blijft openstaan, met jou in gedachten
Taxi 'Min' - van de bushalte in Stekene naar Kristien zullen we nu anders moeten organiseren
Lieve Min,
Je hoorde er zo bij. Je was een vaste waarde in onze groep. We zagen je graag Min!
We gaan je missen in al die grote en kleine dingen.
Het is zo raar dat je plaatsje in de les nu leeg blijft.
We weten, je blijft altijd met ons verbonden. Je blijft in ons hart!
We zien je niet meer maar je zal er voor ons altijd bij zijn!
Goede reis Min!
Vooraan naast de urne stond een boompje vol met levensbloemen. Bij het binnenkomen lag op elke stoel een houten hartje. We werden uitgenodigd om op het hartje te schrijven wat Min voor ons betekend had. Aan het einde van de ceremonie werden de hartjes geruild voor een levensbloem, het symbool dat voor haar zoveel waarde had. Een herinnering voor thuis die ons leven zoveel zin en energie zal geven!. (en ja... dat is het symbool dat in onze zaal beneden zo groot op de muur geschilderd is)
Min, je blijft in onze gedachten als een schitterende sterke vrouw!
Het feit dat Natalie zo over jouw gewaakt heeft getuigt van de band die er tijdens jullie leven was. Het geluk jouw laatste weken zo met haar te "zijn", zo innig te kunnen praten over ... ja alles waar nog over te praten was , denk ik ... is een zegen!
Bedankt !
Merci Kristien, dat heb je perfect verwoord! Het is precies of die mooie momenten terug beleef. Want het was ninderdaad zo innig mooi afscheid. Blij dat ik erbij mocht zijn.
BeantwoordenVerwijderen