Ik beken ik ben een ziener ik ben zoekend naar de waarheid en hier met een welbepaald doel ga ik door en door en door Leven doe ik stervend , stervend kom ik tot leven ik ken het ritme van de drum, waarop ze mijn beenderen telkens weer een beetje anders in mekaar zingt Mijn pels is een bonte mengeling van herinneringen uit lang vervlogen tijden Maar kom, wandel toch met mij... vrees mij niet omdat de storm mij liefheeft ik liet die immers toe tot in het hart van mijn emoties de wind speelde met mijn illusies over geliefd zijn en blies het stof van de waarheid ik staar in de zon ook al doen mijn ogen er pijn van want ik kies voor het Hoogste Licht ik hou van de nacht want ik vrees geen demonen meer ik zag ze in het licht van waarheid en met hen lachte ik om dwaasheid. Loop niet achter mij, wandel naast mij maar weet, ik maak geen omweg, als het moet, ga ik door de hel weet, de waan om samen één te zijn, vernietig ik zonder meer