Zaterdag 9 december namen we samen met haar familie en vrienden afscheid van Min. Ik tracht hier een verslagje over te maken voor iedereen die er niet kon bij zijn. Het was zo een mooi, hartverwarmend afscheid! Natalie, haar dochter heeft er de laatste weken, wanneer het voor Min zelf moeilijker werd, over gewaakt dat alles verliep zoals zij het zelf wilde. Het is ook dankzij haar dat we zo hartverwarmend van haar hebben kunnen afscheid nemen. Na de ceremonie was er één zinnetje dat steeds terugkwam: ik heb het gevoel dat ik Min nu pas ken... Haar leven werd samengevat in aangrijpende brieven die Natalie voorlas en een fotoreportage. De mensen van het VLOS (vluchtelingenwerk) waar Min vrijwilligerswerk namen via een tekst afscheid. Als Tribalightgroep waren we met 13 vrienden aanwezig. Jol heeft voor ons een tekstje voorgelezen en ... wat deed ze dat goed! Judith had een schoooon bloemstuk gemaakt (het is voor dat bloemstuk dat er bijdragen in het blauwe potje verzameld zijn)