Kristien

Ik, Kristien, 
ben moeder van 2 kinderen 
...en voorzitter van Vzw Regenboog.
   
Reeds op jonge leeftijd voelde ik mij altijd sterk verbonden met "het grote geheel". Ik voelde engelen in mijn buurt, communiceerde met de Gidsen die mij vergezelden, ...volgens mij reisde ik zelfs door de tijd. En... ik vond dat allemaal de gewoonste zaak van de wereld en dacht dat iedereen zo leefde....

Het besef Hooggevoelig te zijn
Nu herken ik in mezelf een heel hoge vorm van Hooggevoeligheid, maar toen was er van die term, in mijn leefwereld geen sprake. Gemakkelijk was dat niet, niet voor mij, maar ook niet voor mijn omgeving. Ik was een huilbaby en mankeerde altijd wel iets. Wanneer we naar de dokter gingen( niet één maar verschillende) dan herinner ik mij altijd de ietwat verbaasde blik in hun ogen. Niemand wist juist wat ik "had",

Als puber was ik rebels en dat is zacht uitgedrukt. Ik wilde kost wat kost mijn ding doen, wist heel goed wat ik wilde en vooral wat ik niet wilde tot grote ergernis, maar vooral angst waarschijnlijk, van mijn ouders. Ondanks mijn opstandigheid en eigenzinnigheid slaagden ze er toch in mij enigszins in het gareel te houden en ervoor te zorgen dat ik niet ontspoorde.

Eigenzinnigheid
Het is vooral mijn eigenzinnigheid die mij tot op heden nog typeert. Enerzijds wrijf ik mensen vaak tegen de haren in, wat voor heel wat "irritatie" kan zorgen,anderzijds voel ik ook wel dat het voor velen begeesterend werkt. Begeestering in de letterlijke zin van het woord: terug in verbinding met Grote Geest. Ik heb leren her-inneren en deze herinneringen brengen mij bij de basis van het leven. Wie mij in zijn omgeving aandurft, wordt geprikkeld en geïnspireerd om ook de aansluiting met zijn Bron te vinden en eruit te leren putten....

Ik leefde altijd op de toppen van mijn zenuwen. Wanneer het te druk werd blokkeerde ik in mijn Hooggevoeligheid. Het is best wel moeilijk om te zien wat er in de mensen omgaat. Hun vreugde voelen is leuk maar wanneer je ook hun pijn en lijden voelt, dat is dan weer wat anders. Het heeft lang geduurd eer ik mijn "aan en af knop" goed kon gebruiken. Het vraagt inzicht want moeilijkheden zijn er niet om weg te toveren, wel om doorheen te gaan, uitnodigingen om te veranderen en te groeien.

Van het één kwam het ander

Als jonge moeder geraakte ik maar niet in het juiste ritme. Ik holde van hot naar her om mijn huishouden en een vzw (die in oorsprong draaide rond aikido en zenmeditatie) in zijn beginschoenen beredderd te krijgen. Vaak voelde ik mij als een circusartiest die de hele tijd door probeerde om veel te veel balletjes in de lucht te houden. En ja ook ik dacht dat de wereld in mekaar zou storten wanneer ik even zou stoppen met jongleren. Er werd mij heel wat advies gegeven om tot rust te komen maar wanneer puntje bij paaltje kwam bleken al mijn adviseurs nog meer gestresseerd rond te lopen dan ik.

geboorte van maanyoga 


Tot ik op een avond die mooie Maan zag blinken. Zij volgt al eeuwen en eeuwen haar eigen zelfde ritme, hoe de aardbewoners het tempo voor zichzelf ook opdrijven. Haar ritme is nog steeds hetzelfde dan in de prehistorie, volle maan, nieuwe maan,... 



Ik besloot mij vast te houden aan haar ritme en het leek alsof die Wijze Grootmoeder mij onder haar hoede nam. Met een aantal vriendinnen besloot ik om eenvoudige ontspanningsoefeningen te doen op het ritme van de maan. Later werd dit omgedoopt tot maanyoga...

geboorte van zonnedans

Door yogaoefeningen krijg je meer voeling met je lichaam. Ik constateerde dat energie regelmatig vastliep door mijn lichaamshouding. Ook bij mijn yogacompanen zag ik hoe een doorgezakte houding een vlotte energiedoorstroming in de weg stond. Bovendien sukkelde ik in die tijd met een hernia. Maar wie problemen kan zien, kan ook oplossingen zien... Ik zag oefeningen die mij hielpen om de gewoontepatronen in mijn houding los te weken en mijn rug te versterken. Gewoontepatronen doorbreken, dat is hard werken! Het voelde aan alsof ik stap voor stap kleine stukjes van mijzelf offerde om mij te leren oprichten als een bloem naar de zon. Voor mij voelde dat echt als een Zonnedans...

Lichaamswerk:  werken met een partner. 

Met de maanyoga wist ik ondertussen hoe ik mijn rust kon weervinden, mijn houding was aanzienlijk verbeterd,... een grote vooruitgang, vooral... wanneer er niemand in de buurt was. Ik wilde oefenen om mezelf niet telkens te verliezen in contact met anderen. Hier kwam mijn zeer degelijke massageopleiding goed van pas. Ik doopte deze module lichaamswerk omdat het niet enkel ging over het aanleren van massagetechnieken maar ook over jezelf niet verliezen, in contact blijven met het universele web, ... leren omgaan met Hooggevoeligheid.

Ondertussen heeft Hooggevoeligheid voor mij een hoofdletter.

Jaren was het een last, nu is het een zegen. Gaandeweg heb ik er mee leren omgaan. Ik zie er het nut van in en voel hoe belangrijk het is dat er naar gevoelige mensen wordt geluisterd. We hebben het patriarchale tijdperk verlaten waarin assertiviteit, welvaart en productiviteit centraal stonden. Daarin hebben we grote vooruitgang geboekt. We leerden geluk hebben en nu is het belangrijk dat we weer leren om gelukkig te "zijn". En dat is volgens mij nu juist de noodoproep die hooggevoeligheid ons brengt...
Tijdens mijn lessen had ik het steevast over de Grote Moeder, de Godin aller tijden. Veel eer heb ik haar gebracht. Ik vermoed dat ze mijn gebeden heeft gehoord...


Een groep van gelijkgestemden.

Gelukkig, en daar ben ik het leven heel dankbaar voor, vond ik altijd mensen die met mij samen wilden oefenen. Ik ben ervan overtuigd dat het universum mij heel wat gevoeligen en hooggevoeligen toestuurt. Na 20 jaar intensief oefenen mag ik toch wel stellen dat ik ervaring heb opgebouwd. Onze vzw is gegroeid en ik geniet er elke dag van te kunnen oefenen met gelijkgestemden.
Al mijn hele leven oefen ik om enthousiast te volharden. Ik wil de uitdagingen van het leven aangaan en doorgroeien naar waar mijn ziel naartoe wil.

Waarom  deze blog?

Jaren heb ik achter de schermen gewerkt. Mensen die mij nodig hadden bleken mij wel te vinden... Tot de hormonen van de overgang mijn leven danig dooréén schudden. Jaren had ik braaf als onze Bijbelse Eva voor alles gezorgd wat in mijn buurt kwam. Man, kinderen, leden van de vzw, vrienden kennissen, maar ook huisdieren, planten, de was de strijk.... kwam het in mijn buurt, ik zorgde ervoor!

Ont'moet'ing met de Grote Godin

Plots stond zij daar, regelrecht voor mij . ... "Riep je mij, mijn dochter", zo vroeg ze..."hier ben ik dan, ik kom op bezoek"....  

En ik, die Haar zoveel had bestudeerd, zo over Haar had geleerd... herkende haar niet. Ik had ze mij op vele verschillende manieren voorgesteld: als een mooie vrouw, een engel, als Heilige maagd, zoals de Kerk haar toont, zelfs als Lilith, of Maria Magdalena, als Tara,..Mooie en lieflijke verschijningen. Ik kende haar ook als Vrouw Holle of de toverkol bij Hans en Grietje, het lelijke oude wijf...Maar ze bleef verrassen!!!Daar stond ze voor mij en in één oogopslag maaide ze de grond onder mijn voeten weg en daagde mij uit. 

Is het zo dat je de rest van je leven verder wil. Ga jij mij blijven verstoppen???? Zie en voel...

Ik krabbelde en worstelde om overeind te blijven. Het gevecht was gruwelijk en hard! Niets bleef overeind! Ze maakte mijn leven tot een hel, mijn dromen tot nachtmerries...En dan, wanneer ze alles had neergehaald waar ik zo hard voor gewerkt had, kwam ze bij me en... bleef. Ze hielp om de juiste stukjes van 'mijn' puzzel te herkennen. Met eindeloos geduld vormden we 'mijn fundament', een stevige bodem om op te bouwen. En nu verrijst er stap voor stap een nieuwe vorm, gebouwd op mijn dromen, mijn verlangen en mijn levensopdracht...  

Ik voelde mij als een feniks... gelouterd en herrezen uit het vuur. Er was geen weg meer naast... ik moest naar buiten, de wereld in. Alle informatie die het universum mij had ingefluisterd was niet bedoeld voor mij alleen maar voor iedereen die het horen wilde.....